شناسایی التهاب، نارسایی یا آسیب کبد در مراحل اولیه اهمیت زیادی دارد، زیرا قابل درمان و کنترل است و از پیشرفت بیماری جلوگیری می‌کند. برای این منظور روش‌هایی مانند آزمایش‌های خون که آنزیم‌های کبدی (ALT، AST، ALP) و بیلی‌روبین را اندازه‌گیری می‌کنند، استفاده می‌شود. همچنین آزمایش‌های ویروسی برای تشخیص هپاتیت B و C اهمیت دارد. تصویربرداری پزشکی مانند سونوگرافی، CT اسکن و MRI برای بررسی ساختار کبد به کار می‌رود. در موارد مشکوک، بیوپسی کبد نمونه‌برداری دقیق‌تری ارائه می‌دهد. پایش منظم بیماران در معرض خطر مثل افراد با سابقه خانوادگی هپاتیت، مصرف زیاد الکل، چاقی یا دیابت ضروری است. انجام مرتب آزمایش‌ها و معاینات پزشکی به تشخیص زودهنگام مشکلات کبد کمک کرده و درمان مؤثر را ممکن می‌سازد.